ژاك شيراك تهران
به خاطر دارم چند سال پيش، وقتي ژاك شيراك، شهردار قبلي پاريس رئيس جمهور فرانسه شد، روزنامه همشهري خبرهاي انتخابات فرانسه را با دقت ويژه‌اي دنبال مي‌كرد و پوشش مي‌داد. هنوز دوم خرداد نشده بود و هر كس خبر رئيس جمهور شدن شهردار پايتخت فرانسه را مي‌شنيد، ناخودآگاه كرباسچي را در قامت رياست جمهوري تجسم مي‌كرد؛ بدك هم نبود، به او مي‌آمد.
امروز هم كه خبر كلنگ زدن پروژه قطار هوايي تهران را ديدم، به ياد همان ماجرا افتادم. احمدي‌نژاد مي‌خواهد تا سال 84 خط اول قطار هوايي را راه بياندازد و اين به نظرم اصلا تصادفي نيست كه انتخابات رياست جمهوري بعدي هم در همان سال برگزار مي‌شود. چندي پيش ترجمه مقاله‌اي در ايرانشهر (ضميمه روزانه همشهري) چاپ شده بود كه توضيح مي‌داد شهرداراني كه بلندپروازي‌هاي سياسي دارند، چرا و چگونه به ترن هوايي علاقه‌مند مي‌شوند. بعضي كارشناسان به اقتصادي بودن اين پروژه شك دارند و معتقدند اگر هزينه ساخت ترن هوايي صرف توسعه ناوگان اتوبوس‌هاي شهري و مترو شود، منافع بيشتري دارد. اما اتوبوس يا حتي مترو خيلي چيزهاي چشمگيري نيستند. مترو كه زير زمين است و فقط آدمهايي كه از آن استفاده مي‌كنند آن را مي‌بينند؛ اتوبوس هم كه چيز معمولي‌اي است و جاذبه‌اي ندارد. اما ترن هوايي وسيله تازه و شيكي است كه خيلي به چشم مي‌آيد و مي‌تواند حسابي آدم را سر زبان‌ها بياندازد.
خلاصه بعيد نيست بلندپروازي‌هاي سياسي در تصميم شهردار تهران براي به راه انداختن ترن هوايي در شهر مؤثر باشد. اما اين طور بلندپروازي‌ها هميشه آخر و عاقبت ندارد. ماجراي كرباسچي كه خاطرتان هست.
0 نظر:
ارسال یک نظر
اشتراک در نظرات پیام [Atom]
<< صفحهٔ اصلی